|
|
|
| Üzeyir
Hacıbəyov
Leyli və Məcnun |
| |
| |
«Bayatı-Şiraz»
çalınır. Məcnun başı
açıq, ayağı yalın səhnədə
görünür. |
|
| MƏCNUN: |
Fəzayi-eşqi
çün gördüm, səlahi-əqldən
durəm,
Məni risva görüb, eyb etmə,
ey naseh ki, məzurəm!
Əgər çaki-giriban eyləsəm,
mən eyləmən, çün mən
Mətai-nəngdən ari, libasi-ardan
urəm.
Mənü səhrayi-vəhşət,
mənzil etmən afiyət güncün,
Əsiri-dami-zülmət olmazam, çün
talibi-nurəm.
|
«Bayatı-Kürd»
çalınır. Məcnun dağa
üz tutub oxuyur. |
|
| |
Ey güşənişini-pakdamən!
Suzi-cigərimdən oldun agah.
Əhsənt-əhsənt, barəkəllah!
Səndən mənə həmdəmi-müvafiq,
Dağ ilə olur həmişə aşiq.
Gəl, ağlayalım bu macərayə,
Bir dəm qoşalım səda-sədayə!
|
«Rast» çalınır.
Məcnunun atası gəlir. Məcnunu
axtarıb tapır. |
|
| MƏCNUNUN
ATASI
: |
Ey
cövhəri-canımın həvası,
Ey dideyi-bəxtimin ziyası!
Səndən nə rəva bu macəralər,
Sərmayeyi-eyb olan sədalər?
Derdim olasan mənim pənahim!
Fəxrim, şərəfim, ümidgahim.
Vəhşilər ilə nədir bu
birlik?
İnsan ilə xoş deyilmi dirlik?
Rəhm et məni zarü namuradə,
Qoyma bu məşəqqətü bəladə!
|
| |
|
| MƏCNUN: |
–
Söylə görüm, ey mənə
verən pənd,
Kimsən və nədir bu köftigulər?
Bifaidə batil arizulər?
Get, dərdimə sən dəva deyilsən!
Biganəsən, aşina deyilsən!
Mən böylə kəlamə tutmazam
guş,
Leyli sözü söylə, yoxsa xamuş!
|
|
|
| MƏCNUN: |
Eşq dərdi,
ey müalic, qabili-dərman deyil,
Cövhərindən eyləmək cismi
cüda, asan deyil.
Dövr-cövrindən şikayət
edənə aşiq demən,
Eşq məsti vaqifi-keyfiyyəti-dövran
deyil.
Canı, canan ittihadı-fariq eylər
cismdən,
Cismdən agah olan can, vasili-canan deyil.
|
Nofəl
kağız yazıb göndərir.
«Kabili» çalınır. |
|
| MƏCNUN: |
Şükr
eylərəm, ey yeganeyi-əhd!
Tədbirimə çoxlar etdilər cəhd.
Səndə bilirəm ki, lütf çoxdur,
Nə sud ki, məndə bəxt yoxdur.
Bəxtim, bilirəm mənim, yamandır,
Sud istədiyim mənə ziyandır.
|
|
|
| MƏCNUN: |
Ey
Nofəl, mən fədayi-yarəm,
Vəslinə, onun ümidvarəm,
Xoşdur ki, bulam vüsalə fürsət,
Yarım tərəfində ola nüsrət,
Gör qətlimə dust çəksə
şəmşir,
Yox məndə rizadan özgə tədbir.
Xoşnud deyilmiyəm bu halə,
Ki, canı verəm, yetəm vüsalə.
|
| Bu
zaman LEYLİNİN atası ilə
İBN-SƏLAM qılınclarını
NOFƏLİN ayağına tullayır.
LEYLİNİN atası NOFƏLƏ
müraciətlə oxuyur. |
|
